Στοιχειωμένα Σπίτια: Το Ξενοδοχείο.

Έχω να σας διηγηθώ και εγώ μια ιστορία που ίσως να μην φανεί τόσο παράξενη σε μερικούς. Το περσινό καλοκαίρι γυρνούσα στο σπίτι μου κατά τις 2 το βράδυ. Μένουμε σε μια 3οροφη πολυκατοικία και στην είσοδο δεν υπάρχουν φώτα και είναι όλο σκοτάδι. Ακριβώς απέναντι από την είσοδο είναι ένα παλιό ξενοδοχείο που το είχε ένας παππούλης με την γυναίκα του, που δυστυχώς έφυγαν από την ζωή πριν μερικά χρόνια και το ξενοδοχείο δεν λειτουργεί πια. Λοιπόν αφού πέρασα το ξενοδοχείο και είμαι έτοιμος να βάλω το κλειδί για να ανοίξω την εξώπορτα, ξαφνικά ακούω κάτι περίεργο από το ξενοδοχείο, ήταν σαν κάποιος να ροχαλίζει, ή σαν κάποιος να παίρνει πάρα πολύ βαθιές ανάσες και ταυτόχρονα ακουγόταν σαν μια γάτα που της είχε κάτσει κάτι στο λαιμό, δεν μπορώ να σας δώσω να καταλάβετε πολύ καλά τον ήχο αυτό γιατί ήταν πολύ περίεργος και δεν μπορώ να τον περιγράψω. Μόλις άκουσα τον ήχο αυτό ανατρίχιασα και παραξενεύτηκα και ομολογώ ότι φοβήθηκα λίγο. Λοιπόν βάζω το κλειδί στην πόρτα άλλα το κλειδί είχε κολλήσει και δεν μπορούσα να ανοίξω. Προσπαθούσα για ένα λεπτό και ο ήχος ακουγόταν όλο και πιο δυνατά. Άφησα το κλειδί και χτύπησα το θυροτηλέφωνο για να μου ανοίξουν οι γονείς μου ή ο αδερφός μου. Οι γονείς μου κοιμόντουσαν και δεν άκουγαν το θυροτηλέφωνο. Τελικά ο αδερφός μου το άκουσε αφού ήταν ξύπνιος και μου άνοιξε. Πήγα σπίτι και έτρεμα ολόκληρος αλλά δεν είπα τίποτα σε κανέναν για το τι έγινε στην είσοδο και έπεσα για ύπνο. Την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια. Γυρνούσα σπίτι κατά τις 1 αυτή την φορά και περνούσα από το ξενοδοχείο και ήλπιζα να μην ξανακούσω τον ήχο αυτό. Φτάνω στην πόρτα, βάζω το κλειδί και να το πάλι!!! Ο ήχος ακουγόταν πάλι και άρχιζε και δυνάμωνε. Έκατσα για 1 λεπτό μήπως μπορέσω και καταλάβω τι ήταν αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω και δεν άντεξα και ανέβηκα στο σπίτι χωρίς να κολλήσει η εξώπορτα. Την επόμενη μέρα πήγα για τις καλοκαιρινές διακοπές στα ξαδέρφια μου και γύρισα μετά από 2 εβδομάδες. Είχα να ακούσω τον ήχο αυτό πάρα πολύ καιρό και έτσι το είχα ξεχάσει τελείως. Μετά από ένα χρόνο (το καλοκαίρι που μας πέρασε) γυρνούσα στο σπίτι (άλλα δεν θυμάμαι ακριβώς ώρα) και πριν φτάσω στην πόρτα ακούω πάλι αυτόν τον ήχο και ανατρίχιασα γιατί τον άκουγα το περσινό καλοκαίρι. Και λέω από μέσα μου, δεν μπορεί κάποιος θα μου κάνει πλάκα. Τρέχω κατευθείαν πάνω στο σπίτι μου και το λέω στον μεγάλο μου αδερφό που είναι 18. Δεν με πίστεψε και αδιαφόρησε. Συνέχισα να τον ακούω τον ήχο αυτό για 3-4 μέρες. Μια μέρα λέω στον αδερφό μου να έρθει και αυτός κάτω να τον ακούσει. Την επόμενη μέρα φτάνω στην πόρτα και στέκομαι και να το πάλι, ακουγόταν ξανά αυτός ο ήχος. Παίρνω τηλέφωνο τον αδερφό μου και του λέω, κατέβα γρήγορα κάτω να ακούσεις τον ήχο! Κατεβαίνει ο αδερφός μου λοιπόν και ακούγαμε και οι 2 τον ήχο αυτό και έτσι έπεισα τον αδερφό μου ότι δεν έλεγα ψέματα και ότι δεν ήταν η φαντασία μου. Έχω να ακούσω τον ήχο αυτό 3-4 μήνες από την τελευταία φορά που τον άκουσα και αδιαφορώ πλέον. Δεν έχω μάθει όμως τι/ποιος ήταν που έκανε αυτόν τον ήχο.