Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία Ισραήλ

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία και Ισραήλ σε μια θανάσιμη παρτίδα.
Όσο και να απειλούν οι Τούρκοι στο Αιγαίο φαίνονται πλέον οι Γερμανοί που βρίσκονται από πίσω τους.
Τι σχέση έχει ο Νεοθωμανισμός της Τουρκίας με τη Μοσάντ και το Ισραήλ;
Όταν ένας ηλεκτρολόγος θέλει να δει την "εικόνα" ενός κυκλώματος, κάνει
μια απλή κίνηση. Βάζει τον διακόπτη στο "on" και βλέπει ποιες συσκευές
"ανταποκρίνονται" στη επιλογή του. Ασφαλέστερος και απλούστερος τρόπος
εκτός από αυτόν, για να ελέγξεις ένα κύκλωμα, δεν υπάρχει. Όμως,
κυκλώματα δεν είναι μόνον τα ηλεκτρικά. Κυκλώματα υπάρχουν πολλών ειδών
και....
σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχουν κυκλώματα οικονομικά,
θρησκευτικά, εγκληματικά, αλλά και πολιτικά και διπλωματικά. Κυκλώματα,
των οποίων τα μέλη για τον οποιονδήποτε λόγο δεν θέλουν να φαίνονται
ότι συνεργάζονται ή ότι έχουν ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ τους.
Τέτοια μυστικά "κυκλώματα" υπάρχουν πολλά και στη διεθνή διπλωματία
…Κυκλώματα κρατών, τα οποία συνεργάζονται στενά μεταξύ τους, αλλά
κρίνουν πως δεν τα συμφέρει η δημοσιοποίηση της συνεργασίας τους.
Για διάφορους λόγους, τους οποίους γνωρίζουν τα ίδια, κρίνουν ότι δεν
τα συμφέρει να είναι ορατά ως σύμμαχοι και εταίροι …Κυκλώματα κρατών,
των οποίων τα συμφέροντα τα αναγκάζουν να κινούνται στις "σκιές". Αυτά
τα κυκλώματα όμως, όσο πολύπλοκα και πολυσύνθετα κι αν είναι, δεν
μπορούν να ξεφύγουν από την απλή λογική της λειτουργίας όλων των
κυκλωμάτων.
Αν γνωρίζεις τους "διακόπτες" τους, μπορείς να τα
αποκαλύψεις. Ακόμα όμως κι αν δεν το κάνεις αυτό συνειδητά, ο κίνδυνος
αποκάλυψης γι' αυτά υπάρχει πάντα, γιατί βρίσκονται μονίμως
"εκτεθειμένα" σε όλους τους κινδύνους που συνήθως απειλούν τα μυστικά
"κυκλώματα". Σημαίνει πως είναι εξαρτώμενα και από τα λάθη, τα οποία
μπορούν να γίνουν μ' αυτούς τους "διακόπτες". Δεν χρειάζεται, δηλαδή,
μια ενέργεια να είναι εσκεμμένη. Αρκεί ακόμα κι ένα λάθος, για να
έχουμε τα ίδια αποτελέσματα …Απλά πράγματα. Είτε πατήσεις συνειδητά το
κουμπί εκτόξευσης ενός πυραύλου είτε πέσεις με τα μούτρα πάνω σ' αυτό
επειδή σκόνταψες, ο ίδιος πύραυλος θα φύγει.
Στην περίπτωσή μας
γίναμε μάρτυρες ενός τέτοιου "λάθους" με τον "διακόπτη" εκείνον, που
λέγεται "Λιβύη". Με το που ξεσπά η απρόβλεπτη λαϊκή εξέγερση στη Λιβύη,
είδαμε πράγματα πρωτοφανή. Είδαμε μια "ισλαμική" Τουρκία και μια
"μετανοούσα" Γερμανία να συμπλέουν απόλυτα στην εξωτερική τους
πολιτική. Όλη η Ευρώπη ήταν έτοιμη να χτυπήσει ένα καθεστώς, το οποίο
τολμά και βομβαρδίζει τον λαό του και μόνον η κατ επάγγελμα πλέον
"φιλάνθρωπη" Γερμανία βρέθηκε να έχει την αντίθετη άποψη …Η Γερμανία, η
οποία πανηγύριζε, όταν —με την ίδια επιχειρηματολογία ακριβώς— ήταν να
χτυπηθεί το καθεστώς Μιλόσεβιτς. Όλος ο ισλαμικός κόσμος "χαιρέτιζε"
την αγωνιστικότητα το λαού της Λιβύης απέναντι στο απεχθές καθεστώς και
μόνον η Τουρκία συνέχιζε να το στηρίζει, "μαλώνοντας" στην ουσία τους
εξεγερμένους …Στην κυριολεξία, εν μέσω βομβαρδισμών, ο λιβυκός λαός
"ξέχασε" για λίγο τον Καντάφι και έκανε "πορεία" διαμαρτυρίας εναντίον
της Τουρκίας. Μουσουλμάνοι "αχάριστοι" απέναντι στον εσχάτως
αυτοπαρουσιαζόμενο σαν "προστάτη" του Ισλάμ; …Περίεργα πράγματα.
Η
σχεδόν πανικόβλητη συμπεριφορά των δύο αυτών κρατών στη λιβυκή κρίση
αποκαλύπτει ότι ο καθένας από αυτούς είχε σχέσεις παραπάνω από αγαστές
με το καθεστώς του τρελού της Λιβύης. Επίσης, οι απόλυτα
ευθυγραμμισμένες ενέργειές τους αποκαλύπτουν ότι ακόμη και μεταξύ τους
έχουν πολύ περισσότερες "συμφωνίες" απ' ό,τι αφήνουν να φαίνεται. Είναι
προφανές ότι, εξαιτίας των εξελίξεων στη Λιβύη, παθαίνουν μεγάλη ζημιά
αμφότεροι, γιατί είχαν "ποντάρει" πολλά στο κανταφικό καθεστώς της. Από
την αδυναμία τους ν' ακολουθήσουν μια εναλλακτική πολιτική, είναι
προφανέστατο πως δεν είχαν υπολογίσει καν την περίπτωση "αστοχίας" του.
Θεωρούσαν το κανταφικό καθεστώς τόσο σταθερό, που βάσισαν πάνω του ένα
μεγάλο μέρος της ιμπεριαλιστικής τους πολιτικής.
Όμως, αυτός ο
"διακόπτης", εξαιτίας της αντίδρασης του λιβυκού λαού, "άνοιξε". Αυτό,
όπως ήταν φυσικό, ήταν αρκετό, για ν' αποκαλύψει ολόκληρο το "κύκλωμα",
το οποίο εξαρτιόταν από την "παροχή" του. Τώρα "φαίνεται" ποιος
βρισκόταν "πίσω" από τον παραλογισμό της Λιβύης, που δεν "αναγνώριζε"
την ΑΟΖ της Γαύδου. Γερμανοί και Τούρκοι έβαζαν τον "τζάμπα" τρελό να
δημιουργεί προβλήματα νομιμότητας στην Ελλάδα, για να την εκβιάσουν στο
θέμα του Καστελόριζου. Με τον τρελό δημιουργούσαν πρόβλημα στο εύκολο
—που είναι η Γαύδος—, για να επιτύχουν κέρδη στο πραγματικά δύσκολο
—που είναι το Καστελόριζο—.
Αυτή ήταν άλλη μία από τις πολλές και
διάφορες "υπηρεσίες" που πρόσφερε η Λιβύη στους Γερμανούς και τους
Τούρκους …Η Λιβύη, που, λόγω Καντάφι, ήταν εκ περιτροπής "τρελή" …Η
Λιβύη, η οποία ήταν "τρελή" μόνον όταν αυτό συνέφερε το "κύκλωμα" και
δεν προκαλούσε τις αντιδράσεις των άλλων. Για παράδειγμα, η "τρελή" με
την Ελλάδα Λιβύη δεν ήταν εξίσου "τρελή" με την Ιταλία, εφόσον δεν είχε
την ανάλογη στάση απέναντί της για τον καθορισμό της δικής της ΑΟΖ με
τα ακριτικά της νησιά τύπου Lambedusa. Ήταν "τρελή" όταν ο Καντάφι
"δίδασκε" στις ιταλίδες τα πράσινα "βιβλία", αλλά κανένα συμβόλαιό της
με πετρελαϊκές εταιρείες δεν ήταν "τρελό". Ήταν "τρελή" όταν ο Καντάφι
αποφάσιζε να σχεδιάσει μόνος του το ασφαλέστερο αυτοκίνητο, αλλά
καθόλου "τρελή" όταν έκανε επενδύσεις στη Δύση …"Τρελή", για να
κατοικεί ο τρελός σε αντίσκηνα, αλλά τον γιο του τον έστειλε να
σπουδάσει στο LSE και όχι στην έρημο στο αντίσκηνο κάποιου "σοφού"
βεδουίνου.
Αυτή η γερμανοτουρκική ανθελληνική "συγχορδία" δεν
φαίνεται μόνον στο θέμα της Λιβύης. Φαίνεται και σε πιο απλά πράγματα.
Βλέπουμε, για παράδειγμα, αλλαγές και στο λεκτικό επίπεδο της
διπλωματίας. Πολύ πρόσφατα ο Αντιπρόεδρος της Τουρκίας μίλησε άκρως
υποτιμητικά για την Ελλάδα. Την εμφάνισε περίπου σαν μισοκατεστραμμένη
χώρα, η οποία σε λίγο καιρό "θα βγάλει μαντήλι για να ζητιανεύει".
Αυτός ο υποτιμητικός τρόπος έκφρασης για την Ελλάδα είναι πρωτοφανής
για Τούρκο πολιτικό. Γιατί; Γιατί η Τουρκία εδώ και έναν αιώνα
εκμεταλλεύεται την Ελλάδα ως "φόβητρο", για να επιβιώνει η ίδια. Το να
την υποτιμά, σημαίνει πως "καίει" ένα από τα παραδοσιακά μέσα της
εσωτερικής τουρκικής πολιτικής. "Καίει" ένα από τα κλασικά "φόβητρα",
τα οποία της επιτρέπουν να ασκεί σκληρή εσωτερική πολιτική. Επί
δεκαετίες ασκούσε σκληρή εσωτερική πολιτική με "άλλοθι" δήθεν την
αγωνία της να μην ξαναϋποστεί ελληνική εισβολή.
Όμως, ο ίδιος ο
λόγος του Αντιπροέδρου όχι μόνον δεν στέκει "πολιτικά" για την τουρκική
αντίληψη των πραγμάτων, αλλά δεν στέκει και ηθικά. Οι Τούρκοι, γενικά
ως λαός, έχουν μερικές παραδοσιακές συνήθειες. Ανεξάρτητα με το τι
κάνουν και πώς το κάνουν εις βάρος των ανταγωνιστών τους, έχουν μια
θεωρία απέναντι στον γείτονά τους …Τον όποιο γείτονά τους …Τον
σέβονται, ακόμα κι αν είναι εχθρός ή ανταγωνιστής τους …Τον σέβονται,
τουλάχιστον στο λεκτικό επίπεδο. Το να βγει, δηλαδή, και να πει άσχημα
και υποτιμητικά πράγματα για το ελληνικό κράτος ένας μεγαλοπαράγοντας
της πολιτικής στην Τουρκία, αυτό δεν είναι σύνηθες …Πόσο μάλλον ν'
αναφερθεί σε θέματα, τα οποία αφορούν και την ίδια την Τουρκία, η οποία
στα μάτια άλλων Δυτικών δεν διαφέρει πολύ από την Ελλάδα, εφόσον είναι
εξίσου αν όχι περισσότερο φτωχή. Η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ, όπου ήταν
προηγουμένως η Τουρκία.
Η συμπεριφορά αυτή, δηλαδή, είναι εξόφθαλμα
"κατευθυνόμενη". Από ποιον; Από κάποιον, που η κουλτούρα του το
επιτρέπει να προσβάλει …Από κάποιον, ο οποίος συστηματικά επιδίδεται
στο να κατηγορεί και να μειώνει τους Έλληνες και το ελληνικό κράτος.
Τέτοιος υβριστής των Ελλήνων σήμερα είναι κατά κύριο λόγο η Γερμανία. Η
Τουρκία, δηλαδή, μοιάζει στη συμπεριφορά της με τη Γερμανία πολύ
περισσότερο απ' ό,τι θα έπρεπε και αυτό είναι αποκαλυπτικό πως κάτι
συμβαίνει μεταξύ τους "υπογείως" …Κάτι πολύ σημαντικό, γιατί βλέπουμε
πολύ περίεργα πράγματα.
…Τόσο περίεργα, που με μεγάλη σιγουριά θα
λέγαμε πως, όλα όσα βλέπουμε δεν είναι πραγματικά, παρά μοιάζουν με μια
καλοστημένη θεατρική "παράσταση". Η Τουρκία —που, λόγω των Εβραίων
Ντονμέδων, οι οποίοι έχουν διαβρώσει τη διοίκησή της, μοιάζει τόσο πολύ
με την εβραιοκρατούμενη Γερμανία στη συμπεριφορά της απέναντι στην
Ελλάδα— είναι εξόχως προκλητική και εριστική απέναντι τόσο στην ίδια τη
Γερμανία όσο και το Ισραήλ. Αυτό δεν είναι απλά περίεργο, αλλά
αντιφατικό. Γιατί να τα "βάλει" ο Ερντογάν με το Ισραήλ; Για εθνικούς
λόγους ή μήπως για θρησκευτικούς λόγους, υπερασπιζόμενος το Ισλάμ;
Ξεχνάει ότι το Ισραήλ πρόσφερε στον Ερντογάν —και την ίδια την Τουρκία—
την πιο μεγάλη πρόσφατη εθνική της νίκη; Το Ισραήλ με τη Μοσάντ
πρόσφεραν "δώρο" στην Τουρκία τον Οτσαλάν. Οι Εβραίοι τον παγίδεψαν και
οι ίδιοι τον παρέδωσαν στους Τούρκους. Είναι "αχάριστος" ο Ερντογάν,
που τα "έβαλε" με το Ισραήλ;
Μήπως δεν το έκανε για εθνικούς λόγους
και το έκανε για θρησκευτικούς; Μήπως το έκανε για το Ισλάμ; Ο
Πρωθυπουργός τής συνταγματικά άθεης Τουρκίας τα έβαλε με τον μεγάλο
εθνικό της "δωρητή", για να "παραστήσει" τον "Μεγαλομουλά"; Με ποιο
κέρδος; Για να παραστήσει τον "υπερπροστάτη" του μωαμεθανικού κόσμου;
Χάρη στο Ισραήλ και την αντιμωαμεθανική πολιτική του η αστική Τουρκία
"καπελώνει" το Ισλάμ μέσα στην Τουρκία. Χάρη στο Ισραήλ ρυθμίζεται
ολόκληρη η μωαμεθανική Μέση Ανατολή όπως συμφέρει —μεταξύ όλων των
άλλων— και την ίδια την Τουρκία. Χάρη στο Ισραήλ η Συρία ή το Ιράκ
έχουν την προβλεπόμενη συμπεριφορά, που συμφέρει την εκ του συντάγματός
της "αντιμωαμεθανική" Τουρκία.
Γιατί λοιπόν να στραφεί εναντίον του
Ισραήλ η Τουρκία; Για να το εξασθενίσει και να βρει και η ίδια τον
"μπελά" της; Το Ισραήλ είναι ο ισχυρός παράγοντας μιας αντιαραβικής
σταθερότητας, που βολεύει την Τουρκία. Άρα; Μήπως ήταν μια "παράσταση"
η δήθεν αντισημιτική "οργή" του Ερντογάν; Όμως, όταν αναζητάς
"παράσταση", αναζητάς και τον "παραγωγό" της. Δεν υπάρχουν "ηθοποιοί",
οι οποίοι να λειτουργούν μόνοι τους. Κάποιος πρέπει να τους "πληρώνει"
για τον ρόλο τους. Όταν λοιπόν λέμε πως ο Ερντογάν εκτελεί μια
"παράσταση" στη σύγκρουσή του με το Ισραήλ, είμαστε υποχρεωμένοι να
βρούμε τον "παραγωγό" αυτής της παράστασης.
Ποιο είναι το
ασφαλέστερο κριτήριο, για να εντοπίσεις τον "παραγωγό" μιας
"παράστασης"; Η στενή του σχέση και τα κοινά του συμφέροντα με όλους
τους "πρωταγωνιστές". Όταν υπάρχει "στημένη" "παράσταση", πρέπει όλοι
οι "ηθοποιοί" ν' ανήκουν στον ίδιο "θίασο". Πρέπει, δηλαδή, να βρούμε
αυτόν, ο οποίος μπορεί να "ρυθμίζει" τη "στημένη" αντιπαλότητα Τουρκίας
και Ισραήλ. Ποιο είναι το πιο "κολλητό" με το Ισραήλ κράτος της
Ευρώπης; Η σιωνιστική Γερμανία …Η "μετανοημένη" για το "Ολοκαύτωμα"
Γερμανία.
Όμως, τόσο η Γερμανία όσο και το Ισραήλ ελέγχονται από τα
ίδια κέντρα εξουσίας …Από τα ίδια σιωνιστικά κέντρα εξουσίας …Τα
κέντρα, τα οποία έχουν τη δύναμη αλλά και το "χρήμα" να βάλουν ολόκληρα
κράτη σε στημένες "παραστάσεις" …Τα κέντρα, τα οποία μπορούν να βάλουν
στην "παράσταση" μέχρι και την ίδια τη Γερμανία.
Κάπου εδώ αρχίζει
κι εμφανίζεται η "άκρη" ενός "μίτου". Η Τουρκία παίζει μια "παράσταση"
σύγκρουσης με το "αγαπημένο" για τη Γερμανία Ισραήλ και εκεί
περιορίζεται; Μήπως από εκεί κάπου ξεκινάει η "παράσταση"; Μετά από τη
"σύγκρουση" του Ερντογάν με το Ισραήλ τι είδαμε; Μια σύγκρουσή του με
τη Γερμανία …και μάλιστα μέσα στην ίδια τη Γερμανία.
Ανάμεσα στα
πολλά άλλα, που έχει κάνει ο πολυπράγμων Πρωθυπουργός της Τουρκίας,
ήταν να πάει και να "μαλώσει" τη Γερμανία μέσα στο σπίτι της. Πήγε να
μαλώσει τους Γερμανούς για τα "δικαιώματα" της τουρκικής μειονότητας
στη Γερμανία …Να "μαλώσει" τους Γερμανούς, που, αν αυτοί σήμερα βλέπουν
τους Έλληνες σαν "κατώτερους", τους Τούρκους δεν τους "βλέπουν" καν σαν
ανθρώπους. Το ερώτημα, δηλαδή, εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο. Ήταν
αυθεντική η σύγκρουσή τους ή μήπως ήταν άλλη μια στημένη "παράσταση";
Αντικειμενικά να το εξετάσουμε. Τον "παίρνει" τον Ερντογάν —και βέβαια
την ίδια την Τουρκία— να τα "βάλει" με τη Γερμανία; Πόσο ανάγκη έχει η
Τουρκία τη Γερμανία, για να εγκαλείται από τον Ερντογάν μέσα στην ίδια
τη Γερμανία; Πόσους Τούρκους ταΐζει η Γερμανία κι αυτοί με τα εμβάσματά
τους εισφέρουν στο ΑΕΠ της Τουρκίας; Πόσο μερίδιο έχουν οι επενδύσεις
της Γερμανίας στο ΑΕΠ της Τουρκίας;
Είναι δυνατόν να τολμά έστω και
να "ψελλίσει" οτιδήποτε αντιγερμανικό ο Ερντογάν μέσα στη Γερμανία;
Μήπως τα έκανε όλα αυτά ο "αγράμματος" Ερντογάν, επειδή είναι
φανατικός; Μόνος του καθορίζει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας; Ο
Νταβούτογλου δεν παίζει ρόλο; Ο Νταβούτογλου είναι ένας χαφιεδονάνος
…λες και βγήκε μέσα από τα βιβλία της οθωμανικής ιστορίας …Είναι η
συνέχεια εκείνων των μειδιαζόντων ευνούχων, που, για να πλουτίσουν ή να
διακριθούν, έβαζαν από την πίσω "πόρτα" της αυτοκρατορίας τις ξένες
δυνάμεις …Ένας από εκείνους, που, για λίγο "μπαξίσι", διέλυσαν την
Οθωμανική Αυτοκρατορία εις βάρος των λαών της. Γερμανοσπουδαγμένος,
όπως είναι, είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι έχει πέσει στα "χέρια" των
γερμανικών μυστικών υπηρεσιών …Υπηρεσιών, που, όπως πολύ καλά
γνωρίζουμε, στην Ελλάδα γνωρίζουν να δουλεύουν το "μπαξίσι" …Υπηρεσιών,
που μέσα από τα ταμεία κοινών εταιρειών, όπως είναι η Siemens ή η
Mercedes, γνωρίζουν να "ταΐζουν" πολιτικούς.
Είναι δυνατόν ο
γερμανόδουλος Νταβούτογλου να επέτρεψε στον Ερντογάν να "συγκρουστεί"
με τη Γερμανία; Είναι δυνατόν να μην τον απείλησε ακόμα και με
παραίτηση σε περίπτωση που με τις αφέλειές του θα έθετε σε κίνδυνο την
τουρκογερμανική σχέση; Δεν είναι δυνατόν. Άρα; Άρα, όλα αυτά, που
βλέπουμε, είναι σίγουρα μια "παράσταση". Δεν γίνεται να είναι οτιδήποτε
άλλο. Μια "παράσταση", για την οποία πρέπει ν' ανακαλύψουμε όχι μόνον
ποιοι "παίζουν" σ' αυτήν, αλλά και σε ποιο κοινό απευθύνεται. Κάθε
παράσταση έχει το κοινό της και άρα κι αυτήν θα έχει το δικό της. Ποιο
είναι λοιπόν το κοινό της; Ποιοι θεατές είναι ο στόχος αυτής της
"παράστασης"; Έχει στηθεί, για να τη δουν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί,
οι Έλληνες ή μήπως οι Άραβες; Μια παράσταση δεν στήνεται, χωρίς να
υπάρχει το κοινό.
Οι παραστάσεις έχουν έξοδα και ρίσκα. Δεν μπορείς
να "εκνευρίζεις" τον γερμανικό λαό —και τους ευρωπαίους γενικά— με τις
ισλαμικές "απαιτήσεις" σου και ταυτόχρονα να θέλεις να μπεις στην Ε.Ε..
Τρομάζεις και τους Γάλλους, για παράδειγμα, όταν απαιτείς "δικαιώματα"
του Ισλάμ και των Τούρκων μέσα στη Γερμανία. Άρα; Άρα, για να ρισκάρεις
να έρθεις "απέναντι" από τους πιο ισχυρούς ευρωπαϊκούς λαούς και να
"υποσκάψεις" μόνος σου την ευρωπαϊκή σου προοπτική, κάτι έχεις πάρει ως
"αντιπαροχή" …Κάτι, το οποίο δεν θέλεις ν' αποκαλυφθεί …Κάτι, το οποίο
είναι πολύ σημαντικό για τα συμφέροντά σου.

Ο παραδοσιακός σχεδιασμός

της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου.

Για να τα καταλάβει κάποιος την πραγματική ουσία όλων αυτών, που
συμβαίνουν γύρω μας, θα πρέπει να γνωρίζει την πορεία των πραγμάτων. Θα
πρέπει να γνωρίζει πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Μόνον έτσι θα μπορέσει να
ερμηνεύσει τη σημερινή επικίνδυνη πολιτική της Τουρκίας. Η σημερινή
πολιτική της Τουρκίας είναι υψηλού ρίσκου και έχει ανάγκη την απόλυτη
μυστικότητα για την ομαλή εφαρμογή της, γιατί, αν το "αφεντικό" της
είναι η Γερμανία, τότε σε περίπτωση αστοχίας υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει
πρόβλημα, γιατί απλούστατα το "αφεντικό" της, σε περίπτωση που αυτή
κινδυνεύσει, δεν θα μπορεί να τη βοηθήσει στρατιωτικά.
Η Τουρκία,
για να φέρει εις πέρας αυτήν την επιθετική πολιτική, ρισκάρει την ίδια
της την ύπαρξη. Ρισκάρει κεκτημένα στρατών, τα οποία επιτεύχθηκαν με
τεράστιες αιματοχυσίες, εθνοκαθάρσεις και μετακινήσεις ολόκληρων λαών.
Το ίδιο όμως ρισκάρει και η ίδια η Γερμανία. Όχι μόνον η Τουρκία, αλλά
και το "αφεντικό" της ρισκάρει τα πάντα από αυτήν την ολέθρια "σχέση".
Ρισκάρει η Γερμανία να χάσει για λογαριασμό ολόκληρης της χριστιανικής
Δύσης τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής. Ρισκάρει να χάσει ακόμα κι αυτά,
τα οποία μέχρι τώρα είχαν κατακτηθεί από τους χριστιανούς με μεγάλη
πολιτική και διπλωματική "μαεστρία".
Στο σημείο αυτό ξεκινάει η
ιστορία μας …Στην εποχή της βρετανικής παντοκρατορίας …Στην εποχή της
PAX BRITANNICA …Στην εποχή που η Βρετανία κυβερνούσε τα κύματα και ο
Ήλιος δεν έδυε ποτέ στην επικράτειά της. Αυτή η τρομερή αυτοκρατορία
διέλυσε με μεγάλη ευκολία την Οθωμανική Αυτοκρατορία και σχεδίασε με
ευφυή τρόπο την επόμενη "ημέρα" στην περιοχή, προκειμένου ν' αποκτήσει
η ίδια τον έλεγχό της. Όλη αυτή η διπλωματική "μαεστρία" της Βρετανίας
εφαρμόστηκε πλήρως με τη Συνθήκη της Λοζάννης. Αυτή η συνθήκη είναι
υπεύθυνη για την ύπαρξη ακόμα και της ίδιας της Τουρκίας.
Γιατί
όμως έχει ανάγκη η Τουρκία μια Διεθνή Συνθήκη, ώστε να μπορεί να
υπάρχει; Γιατί απλούστατα στη μεγάλη "μοιρασιά" της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας οι Τούρκοι πήραν τη "λεόντειο" μερίδα αυτής της
αυτοκρατορίας …Πήραν μεγαλύτερο "κομμάτι" απ' ό,τι δικαιούνταν
πληθυσμιακά …Πήραν ολόκληρη τη Μικρά Ασία …Πήραν την περιοχή από το
Αιγαίο και την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη λίμνη Βαν και τις αρχές της
κοιλάδας της Μεσοποταμίας. Οι ηττημένοι πρώην κυρίαρχοι της
αυτοκρατορίας πήραν τη μερίδα του "λέοντος" χάρη στους ξένους προστάτες.
Για να τα εξασφαλίσουν όμως όλα αυτά, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να
"παίζουν" ένα παιχνίδι με τους Έλληνες και τα υπόλοιπα κράτη της
περιοχής …Τα "στημένα" καθεστώτα της περιοχής …Τα "στημένα" από τους
ίδιους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι έδωσαν τη Μικρά Ασία στους Τούρκους. Η
Τουρκία σ' αυτήν την περίοδο επιβίωνε σχετικά εύκολα, γιατί "στημένη"
ήταν η βενιζελική Ελλάδα και εξίσου "στημένη" ήταν η Μέση Ανατολή των
Χουσεϊνιδων και των Αμπνταλάδων …Απλά πράγματα. Αυτοί, οι οποίοι
διέλυσαν την αυτοκρατορία, φρόντισαν να την "παγιδεύσουν", προκειμένου
να μην υπάρχει πιθανότητα ν' απειληθούν τα συμφέροντά τους από τους
λαούς της περιοχής.
Έβαλαν τον έναν λαό απέναντι στον άλλο και με
"στημένες" ηγεσίες —"διορισμένες" από τους ίδιους— έπαιζαν το παιχνίδι
των τεχνητών αντιπαλοτήτων, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι η γενική
"αδράνεια". Τοποθέτησαν "αντιδράσεις" απέναντι σε δικές τους "δράσεις"
και πέτυχαν το μηδενικό "άθροισμα" στην περιοχή. Βασικοί παράγοντες
αυτής της "προσθαφαίρεσης" ήταν η Ελλάδα και η Τουρκία. Ο ένας
εκμεταλλευόταν τον άλλον και επιβίωναν όπως ακριβώς βόλευε τους
Βρετανούς. Η Τουρκία εκμεταλλευόταν τον φόβο των Τούρκων για την Ελλάδα
και ασκούσε σκληρή καταστολή υπέρ των κεμαλικών. Η Ελλάδα
εκμεταλλευόταν τον φόβο των Ελλήνων για την Τουρκία και είχε "άλλοθι"
να είναι προτεκτοράτο της Βρετανίας.
Αυτό, το οποίο θα δούμε τώρα,
είναι το τι είναι υποχρεωτικό να σέβονται οι Τούρκοι στην περιοχή —ώστε
ν' απολαμβάνουν τη Συνθήκη της Λοζάννης— και τι είναι μέρος μιας
"παράστασης". Η "μειονότητα", για παράδειγμα, της Θράκης ήταν ένα
"σενάριο" για μια "παράσταση". Ποτέ δεν αποτελούσε στόχο της τουρκικής
εξωτερικής πολιτικής η "ανεξαρτητοποίησή" της. Γιατί; Γιατί αυτό θα
παραβίαζε τη Συνθήκη της Λοζάννης. Αν αυτή η Συνθήκη παραβιαστεί από
την Τουρκία, κανένας δεν μπορεί να την προστατεύσει από μια κίνηση
ανεξαρτητοποίησης των Κούρδων της Ανατολικής Τουρκίας. Ο αναγνώστης
πρέπει να γνωρίζει ότι χάρη στη Συνθήκη της Λοζάννης ο τουρκικός
στρατός έχει νόμιμη παρουσία στα εδάφη των Κούρδων. Όσο κι αν αυτό, το
οποίο θα πούμε φαίνεται παράξενο, είναι αληθές. Χωρίς αυτήν τη Συνθήκη
ο τουρκικός στρατός είναι παράνομος στα εδάφη της Ανατολικής Τουρκίας.
Το ανάλογο γίνεται και σε όλα τα επίπεδα. Η αμφισβήτηση από την πλευρά
της Τουρκίας της ελληνικότητας του Αιγαίου είναι κι αυτό μέρος της
"παράστασης". Η Τουρκία δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει κεφάλαιο, το οποίο
δόθηκε στην Ελλάδα εξαιτίας της Συνθήκης, γιατί θα πέσει και η ίδια
θύμα αμφισβήτησης ανάλογης παραχώρησης. Ένα νησάκι ν' αμφισβητήσει η
Τουρκία στο Αιγαίο, θέτει υπό αμφισβήτηση το μεγαλύτερό της "όπλο" στην
περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ποιο είναι αυτό; Τα νερά των πηγών του
Τίγρη και του Ευφράτη. Τα μεγάλα "φράγματα", που της δίνουν τη
δυνατότητα να "ρυθμίζει" την περιοχή. Η αμφισβήτηση μερικών βράχων,
όπως είναι τα Ίμια, θέτει σε κίνδυνο ό,τι της έχει παραχωρηθεί εις
βάρος της Συρίας.
Αντιλαμβανόμαστε πως η σύγχρονη νταβούτια
"οπτική" της Τουρκίας για τον ζωτικό της χώρο είναι λάθος. Τα ζωτικά
συμφέροντα της Τουρκίας βρίσκονται στην Ανατολή. Εκεί "παίζει"
παιχνίδια, που της επιτρέπουν το παραγοντιλίκι στους χώρους των
πετρελαίων …Το παραγοντιλίκι, το οποίο της εξασφαλίζει την επιβίωση με
τις "πλάτες" των ισχυρών …Το παραγοντιλίκι, το οποίο επιτρέπει στους
ισχυρούς να εκβιάζουν τους λαούς της περιοχής με την επιβίωσή τους.
Εκεί τούς είναι χρήσιμη η Τουρκία και εκεί "αγοράζει" την επιβίωσή της.
Οι Δυτικοί δεν θέλουν σε καμία περίπτωση οι Κούρδοι να ελέγχουν τους
υδάτινους πόρους της Μέσης Ανατολής. Δεν θέλουν μουσουλμάνους να
ελέγχουν τα νερά των μουσουλμάνων. Δεν μπορούν να τους εκβιάσουν και ως
εκ τούτου δεν τους θέλουν στο παιχνίδι της περιοχής. Τον έλεγχο αυτών
των υδάτων θέλουν και μέχρι τώρα καταφέρνουν να τον δίνουν στους αστούς
του κεμαλικού καθεστώτος …Στους ευάλωτους και άρα εκβιάσιμους
κεμαλικούς, που, παρ' όλο που είναι μειονότητα, τους ανήκει σχεδόν
ολόκληρη η Τουρκία.
Αυτό, δηλαδή, "πουλάει" η Τουρκία στη Δύση και
εξασφαλίζει την ακεραιότητά της …Την αραχνοΰφαντη ακεραιότητά της. Η
Τουρκία επιβιώνει στο μέγεθος που τη γνωρίζουμε, γιατί είναι το μακρύ
και σίγουρο "χέρι" της Δύσης στην περιοχή …Το "χέρι", το οποίο ξεκινάει
από το χριστιανικό και άρα ασφαλές Αιγαίο και φτάνει μέχρι το Δέλτα της
Μεσοποταμίας. Η κεμαλική Τουρκία υπό τις εντολές της Δύσης απειλεί με
ερημοποίηση τη Μέση Ανατολή, ελέγχοντας τα νερά, τα οποία ποτίζουν την
πιο πλούσια γεωργική περιοχή της …Την περιοχή, η οποία στην κυριολεξία
ταΐζει με προϊόντα σχεδόν ολόκληρο το Ισλάμ της Μέσης Ανατολής.
Εκβιάζει με ζωογόνο νερό αυτούς, οι οποίοι μπορούν να εκβιάσουν την
παραγωγική Δύση με το "ζωογόνο" τους πετρέλαιο.
Εκεί βρίσκονται τα
ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας και όχι στο Αιγαίο. Το Αιγαίο είναι
χώρος "παιχνιδιού" …Να "παίζουν" οι κεμαλιστές με την Ελλάδα το γνωστό
παιχνίδι της αντιπαλότητας και να "μαντρώνουν" τον τουρκικό λαό υπό την
σκληρή ηγεσία τους. Ελάχιστα θα ήταν τα κέρδη της Τουρκίας …ακόμα κι αν
αποκτούσε ολόκληρο το Αιγαίο. Το Αιγαίο μοιάζει με "σαλόνι" για την
Τουρκία, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια όμορφη πίσω "αυλή". Γι'
αυτήν την πίσω "αυλή" η Τουρκία δεν θα ρίσκαρε τίποτε, ώστε ν' αλλάξει
το καθεστώς, το οποίο προσδιορίζεται από τη Συνθήκη της Λοζάννης. Αυτό
θα ήταν καθαρά πράξη αυτοκτονίας. Γιατί; Γιατί από τη μία θα ρίσκαρε
μια πολεμική σύγκρουση, η οποία θα την εξασθενούσε στο ανατολικό της
μέτωπο και από την άλλη θα έχανε το σίγουρο και ασφαλές θεατρικό
"σκηνικό" του Αιγαίου, το οποίο της επιτρέπει να παραμένει συμπαγής.
Όλα αυτά τα γνωρίζει η Τουρκία και τα σεβάστηκε με θρησκευτική
προσήλωση για σχεδόν έναν αιώνα …Τον κρίσιμο αιώνα, κατά τον οποίο
έπρεπε να επιβιώσει πάνω σε σαθρά "θεμέλια" αυθαιρεσιών και παράνομων
κτήσεων. Γι' αυτόν τον λόγο ποτέ δεν ρίσκαρε το παραμικρό για κέρδη
ασήμαντα, τα οποία θα απειλούσαν την επιβίωσή της. Απόδειξη αυτού του
γεγονότος είναι ότι στην εποχή εκείνη, που η Ελλάδα βρισκόταν υπό
γερμανική κατοχή —και με "συμπάθειες" στο ναζιστικό καθεστώς— δεν
τόλμησε να διεκδικήσει τίποτε εις βάρος της Ελλάδας στο πρακτικά
ανοχύρωτο Αιγαίο. Δεν ήθελε τίποτε εις βάρος της Ελλάδας, γιατί δεν
ήθελε ν' απειλήσει τη συνθήκη της Λοζάννης.
Τι συμβαίνει όμως και
άλλαξε εκτάκτως συμπεριφορά; Τι συμβαίνει και ρισκάρει να τα χάσει όλα;
Τι συμβαίνει και επιχειρεί αυτές τις "πειρατείες" έξω από το
Καστελόριζο; Μιλάμε για σοβαρά συμβάντα στην κόψη του "ξυραφιού" και
όχι για αεροπορικές παραβιάσεις του τύπου "…κουβέντα να γίνεται".
Μιλάμε για συμβάντα, τα οποία μπορεί, εξαιτίας ενός λάθους, να
οδηγήσουν σε πολεμική σύρραξη …Μιλάμε για ύδατα και όχι για αέρα
"κοπανιστό". Το ρίσκο από την πλευρά της είναι μεγάλο, γιατί η Τουρκία
δεν είναι απλά αδύναμη ως "οργανισμός". Κινδυνεύσει στην κυριολεξία με
τριχοτόμηση, αν χαθεί ο έλεγχος του κράτους από το σκληρό κεμαλικό
καθεστώς …Από τον βασικό πυρήνα και ίσως τον μόνο πυρήνα του τουρκικού
κράτους. Γιατί με τριχοτόμηση; Γιατί έχει τρία διαφορετικά στοιχεία στο
εσωτερικό του, τα οποία μπορούν να το οδηγήσουν στην "έκρηξη" και τη
διάλυση. Τρία διαφορετικά στοιχεία, τα οποία συνυπάρχουν μεταξύ των
ορίων της ανοχής και του μίσους.
Το πρώτο στοιχείο είναι οι
Κεμαλιστές. Είναι σχεδόν άθεοι —λόγω συμφερόντων— και στην πλειοψηφία
τους βαλκανικής καταγωγής. Είναι οι "ξανθοί" ξένοι μεγαλοκεφαλαιοκράτες
και μεγαλοαστοί της τουρκικής Δημοκρατίας. Το δεύτερο στοιχείο είναι οι
ισλαμιστές …στην πλειοψηφία τους φτωχοί κι αδικημένοι από το άθεο
καθεστώς των "ξανθών" Τούρκων. Αυτοί είναι οι "μελαχρινοί" γηγενείς
Μικρασιάτες φτωχοί δουλοπάροικοι, μικροκτηματίες και εργάτες. Τέλος
είναι και ο κουρδικός πληθυσμός …Οι "μαύροι" της Τουρκίας. Ένας
πληθυσμός, ο οποίος είναι τεράστιος και διεκδικεί τα εθνικά του
δικαιώματα, "περιμένοντας" να του δώσουν την ευκαιρία οι "λευκοί". Τι
είναι ευκαιρία γι' αυτόν; Μια πολεμική σύγκρουση της Τουρκίας με έναν
εξωτερικό εχθρό, η οποία θα "προσανατολίσει" τους εσωτερικούς
μηχανισμούς ασφαλείας προς τα "έξω". Αυτή είναι η "ευκαιρία" των
Κούρδων.
Αυτά τα τρία στοιχεία είναι που κάνουν την Τουρκία να
μοιάζει με "πυριτιδαποθήκη". Ως εκ τούτου αυτό, το οποίο αποφεύγει η
Τουρκία, είναι να δίνει "ευκαιρίες" σε όλους αυτούς ν' αμφισβητήσουν
την εξουσία του καθεστώτος της …Ν' αποφεύγει να δημιουργούνται "σπίθες"
αμφισβήτησης στο εσωτερικό της. Αποφεύγει την "ανάφλεξη" με σκληρή
καταστολή στο εσωτερικό και δεν εμπλέκεται σε εξωτερικές συγκρούσεις,
για να μην μεταφέρει τη "φωτιά" του πολέμου στο εσωτερικό της.
Μοιάζοντας λοιπόν με ένα ευαίσθητο ΤΝΤ, αποφεύγει οτιδήποτε προκαλεί
"φωτιά" ή "κραδασμό", που μπορεί να την οδηγήσει στην "έκρηξη". Αυτά
όλα τα γνωρίζουν οι κεμαλιστές και γι' αυτό ποτέ δεν εμπλέκονται σε
πολέμους. Γι' αυτόν τον λόγο "απείχαν" απ' όλους τους μεγάλους πολέμους
του τελευταίου αιώνα.
Η "ουδετερότητα" της Τουρκίας είναι
αναγκαστική. Είναι όμοια μ' αυτήν του "αναπήρου", ο οποίος δηλώνει
ακίνητος, επειδή απλά δεν θέλει ν' αποκαλύψει την "αναπηρία" του. Δεν
μπορεί να συμμετάσχει σε καμία διαδικασία, γιατί, αν κινηθεί, θα
"διαλύσει". Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία. Είναι τόσο λεπτές οι
ισορροπίες στο εσωτερικό της, που η παραμικρή σύγκρουση την απειλεί.
Την απειλεί η παραμικρή διαμάχη, η οποία θα την αναγκάσει ν' αλλάξει
τον "προσανατολισμό" των δυνάμεων της εσωτερικής καταστολής. Αυτό
ακριβώς είναι το μυστικό της αδυναμίας της. Παριστάνει το εθνικό
κράτος, ενώ δεν είναι τέτοιο. Ο εθνικός της στρατός δεν είναι τέτοιος
…Στην πραγματικότητα είναι η οργανωμένη και πάνοπλη μηχανή καταστολής
του κεμαλικού καθεστώτος.
Όμως, όλα αυτά τα έξυπνα, που αφορούν την
Τουρκία, είναι αποτελέσματα της ευφυούς αγγλικής πολιτικής, η οποία
ασκήθηκε τον προηγούμενο αιώνα στην περιοχή …Της πολιτικής αυτών, οι
οποίοι "γκρέμισαν" την Οθωμανική Αυτοκρατορία και θέλησαν και κατάφεραν
να θέσουν υπό τον εκβιασμό τους τα κυρίαρχα στοιχεία της …Τα κυρίαρχα
στοιχεία με προτεραιότητα τους Τούρκους και τους Έλληνες. Αυτήν τη
"λεπτή" πολιτική της ελληνοτουρκικής "ισορροπίας", την οποία θεμελίωσαν
προπολεμικά οι ίδιοι οι "εθνάρχες" των σημερινών κρατών, δεν τόλμησαν
να την αλλάξουν μεταπολεμικά ούτε οι διάδοχοι των Βρετανών …οι
Αμερικανοί. Στο θέμα της Τουρκίας έπαιξαν με τους όρους του βρετανικού
"παιχνιδιού" και τίποτε παραπάνω. "Επένδυσαν" στη δήθεν ελληνοτουρκική
αντιπαλότητα και διατήρησαν τα πάντα στο επίπεδο που τα βρήκαν.
Το
μόνο πραγματικά διαφορετικό, που τόλμησαν να κάνουν οι Αμερικανοί στην
περιοχή, ήταν η ίδρυση του Ισραήλ. Απλά δημιούργησαν ένα επιπλέον όπλο
και το πρόσθεσαν στον επιτυχημένο σχεδιασμό. Συνέδεσαν αυτό το νέο
"όπλο" με την Τουρκία και τοποθέτησαν το κομμάτι του "πάζλ" σε μια
ασφαλή εικόνα. Η Τουρκία της νέας τότε εποχής θα παρέμενε ίδια κι απλά
θα ήταν "πιασμένη" από δύο σταθερά σημεία …Όχι από ένα, όπως ήταν μέχρι
τότε, αλλά από δύο …Από την Ελλάδα και το Ισραήλ …Από δύο μικρά, αλλά
εθνικά πανίσχυρα κράτη. Η δήθεν "αντιπαλότητα" με την Ελλάδα τής έδινε
έναν συμβατικό εχθρό δυτικού τύπου, για να δικαιολογεί εξοπλισμούς και
ισχυρό στράτευμα, ενώ η συνεργασία της με το κράτος του Ισραήλ τής
εξασφάλιζε την "ηρεμία" των ισλαμιστών και των Κούρδων στο εσωτερικό
της. Το Ισραήλ έλεγχε τη "συμπεριφορά" των κρατών γύρω από την Τουρκία
και αυτό βέβαια το "εισέπραττε" σε είδος …Για τους Εβραίους μιλάμε …και
ως γνωστό οι Εβραίοι δεν κάνουν τίποτε τζάμπα.
Έτσι πορεύτηκε η
Τουρκία στον τελευταίο αιώνα. Στην αρχή ως "προτεκτοράτο" της Βρετανίας
με αντίπαλο την Ελλάδα και στη συνέχεια ως "προτεκτοράτο" των ΗΠΑ με
επιπλέον σύμμαχο το Ισραήλ. Ακόμα δηλαδή και η εμφάνιση των ΗΠΑ στο
προσκήνιο δεν την επηρέασε στο ελάχιστο. Δεν επηρέασε στο ελάχιστο τη
"θρησκευτική" της προσήλωση στη Συνθήκη της Λοζάννης. Η εισβολή στην
Κύπρο δεν αναιρεί τα όσα ισχυριζόμαστε. Η εισβολή αυτή δεν έχει καμία
σχέση με τη Συνθήκη, η οποία προστατεύει την ακεραιότητα της Τουρκίας
…και είναι αυτή της Λοζάννης. Η Κύπρος δεν "ανήκει" σ' αυτήν τη
Συνθήκη. Η εισβολή στην Κύπρο μπορεί να μετεξελίχθηκε και σε ελληνική
ζημιά, αλλά αυτό ήταν θέμα χειρισμού της ελληνικής πλευράς. Τι θέλουμε
να πούμε μ' αυτό; Ότι αυτοί, οι οποίοι κατ εξοχήν συγκρούστηκαν στην
Κύπρο, δεν ήταν οι Έλληνες με τους Τούρκους, αλλά οι Αμερικανοί με τους
Βρετανούς.
Η εισβολή στην Κύπρο ήταν η "συνέχεια" μιας σύγκρουσης
ιμπεριαλιστών, η οποία είχε ως στόχο τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής.
Όποιος θα κέρδιζε αυτήν τη σύγκρουση θα εξασφάλιζε για τον εαυτό του
ένα επιπλέον πλεονέκτημα για τον έλεγχο της περιοχής. Με δεδομένη
δηλαδή τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή —λόγω των παραπάνω— έπαιξαν
μεταξύ τους οι ιμπεριαλιστές για το ποιος από τους δύο θα είχε τον
μεγαλύτερο έλεγχο αυτής της σταθερής Μέσης Ανατολής …Απλά πράγματα.
Μέχρι τότε αυτό το επιπλέον πλεονέκτημα το είχαν οι Βρετανοί και στη
συνέχεια το διεκδίκησαν και οι Αμερικανοί. Αυτή η σύγκρουση ξεκίνησε
από εκεί που μπορούσε να ξεκινήσει. Ξεκίνησε από την Ελλάδα, εφόσον οι
"αλλαγές" στην Τουρκία γίνονται με πιο απλό τρόπο. Την Τουρκία την
"κληρονομεί" ο πιο ισχυρός και δεν χρειάζεται να παγιδευτεί ο λαός της,
εφόσον αυτός δεν θα "ερωτηθεί" ποτέ για τις επιλογές της ηγεσίας του.
Στην Ελλάδα λοιπόν ξεκίνησε η αμερικανοβρετανική σύγκρουση για τον
έλεγχο της περιοχής …Μια σύγκρουση, η οποία δεν διέφερε από άλλες, οι
οποίες δόθηκαν μεταξύ τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη για
τον ίδιο λόγο …Η σύγκρουση, η οποία θα οδηγούσε στη μεταπολεμική
κυριαρχία των Αμερικανών …H σύγκρουση, η οποία θα οδηγούσε στην
ανατροπή της PAX BRITANNICA και την επιβολή της PAX AMERICANA. Η
σύγκρουση αυτή —για την κυριαρχία στην περιοχή— ξεκίνησε από την
Ελλάδα. Ξεκίνησε με τη Χούντα και ολοκληρώθηκε με την εισβολή των
Τούρκων στην Κύπρο. Αυτά όλα εξυπηρετούσαν τις ΗΠΑ εις βάρος της
Βρετανίας. Η Χούντα γκρέμισε τον αγγλόφιλο θρόνο στην Ελλάδα και την
παρέδωσε ως κράτος "ατόφια" στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια η τουρκική εισβολή
στην Κύπρο παρέδωσε και την Κύπρο στην αμερικανική "κυριότητα",
περιορίζοντας τους Βρετανούς στα απομακρυσμένα ακρωτήριά της.
Η
ελληνική "ζημιά" προέκυψε απλά, γιατί δεν γινόταν διαφορετικά να έρθει
σε αίσιο τέλος η σύγκρουση γι' αυτούς που την προκάλεσαν και την
κέρδισαν. Από την ελληνική "ζημιά" προκύπτει το κέρδος των Αμερικανών
εις βάρος της Βρετανίας. Από την ελληνική "ζημιά" προκύπτει ένα
στοιχειώδες κοινό κέρδος για τη Βρετανία, ώστε ν' αποφευχθεί η ρήξη με
τις ΗΠΑ. Από την ελληνική "ζημιά" δόθηκε μια "αποζημίωση" στη Βρετανία,
για να μην αντιδρά στην αυθαιρεσία του κατ όνομα μόνον συνεταίρου της.
Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Ότι η Τουρκία πήρε αυτό το οποίο
"δικαιούνταν", εφόσον είχε εθνική μειονότητα στο νησί, η οποία εκείνη
την στιγμή —είτε αληθώς είτε ψευδώς, είτε προβοκατόρικα είτε όχι—
εμφανιζόταν πως αδικούνταν από μια πλειονότητα. "Αδικούνταν" από μια
πλειονότητα, η οποία με βάση τον νόμο "παρανομούσε", κατεβάζοντας
εθνικό στρατό από τη "μητέρα" Ελλάδα και επιπλέον αγωνιζόταν για την
Ένωσή της, χωρίς να ενδιαφέρεται για την άποψη της μειοψηφίας.
Εδώ
πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό, το οποίο θα πούμε, είναι
πολύ σημαντικό. Εδώ δεν μας ενδιαφέρει η αλήθεια όλων αυτών των
ισχυρισμών. Εδώ μας ενδιαφέρει ότι η επέμβαση έγινε επί τη βάση αυτών
των ισχυρισμών. Κατ αρχήν… ποια αλήθεια μπορεί να υπάρχει για την
εξωτερική πολιτική ενός κράτους —όπως είναι η Ελλάδα—, η οποία είναι
προτεκτοράτο εκείνου, που ελέγχει την Κύπρο; Η Ελλάδα ήταν προτεκτοράτο
της Βρετανίας, η οποία είχε υπό την κατοχή της την Κύπρο. Ποιος δηλαδή
μπορεί να μας πείσει ότι μέχρι τότε η Ελλάδα εξυπηρετούσε στην Κύπρο τα
εθνικά της συμφέροντα εις βάρος της Βρετανίας, όταν η Βρετανία έλεγχε
και την ίδια την Ελλάδα; Άρα; Άρα, με αυτό, το οποίο γνωρίζουμε ως
"προδοσία" της Κύπρου, κάτι άλλο γινόταν …και αυτό δεν είναι σίγουρα
αυτό το οποίο φαίνεται.
Αυτό, το οποίο μας ενδιαφέρει στο σημείο
αυτό είναι πως κάποιοι είχαν δημιουργήσει τα δεδομένα, για να κάνουν
"σημαία" τους αυτόν τον ισχυρισμό. Να τον κάνουν "σημαία", τους για να
δημιουργήσουν τις συνθήκες της τουρκικής εισβολής. Ποιοι ήταν αυτοί; Οι
Αμερικανοί προφανώς …Οι σφετεριστές του νησιού. Αυτοί προφανώς έβαλαν
κάποιους εθνικιστές Έλληνες να παίζουν το "παιχνίδι" που βόλευε τους
ισχυρισμούς και τα επιχειρήματα, τα οποία στη συνέχεια θα επικαλούνταν,
για να "νομιμοποιήσουν" την "εισβολή".
Στα σχέδια των Αμερικανών ας
ψάξει κάποιος τα "λάθη" της αμερικανόδουλης Χούντας …Στα σχέδια των
Αμερικανών ας ψάξει κάποιος τον φουριόζικο μεταπολεμικό "πατριωτισμό"
κάποιων Ελλήνων και Κυπρίων, οι οποίοι αγωνίζονταν δήθεν στην Κύπρο για
την "Ένωσή" της με την Ελλάδα …Στα σχέδια των Αμερικανών ας ψάξει
κάποιος τόσο την εγκατάσταση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο
νησί όσο και την απεγκατάστασή τους την ώρα που θα έπρεπε. Την προδοσία
της Κύπρου, δηλαδή, πρέπει να την αναζητούμε πολύ νωρίτερα από την
τουρκική εισβολή σ' αυτήν. Να μην την αναζητούμε από την εποχή της
απεγκατάστασης των ελληνικών δυνάμεων στην περιοχή, αλλά από την εποχή
της εγκατάστασής τους.
"Προδότες" και "ήρωες", δηλαδή, πιόνια του
ίδιου ιμπεριαλιστή ήταν …Του ιμπεριαλιστή, ο οποίος με αυτά τα
παιχνίδια ήθελε να ελέγξει την Κύπρο εις βάρος αυτού που την έλεγχε ήδη
και ήταν η Βρετανία. Αν δεν υπήρχαν δηλαδή οι "ήρωες", δεν θα μπορούσαν
να δημιουργηθούν οι "προδότες" και αυτό είναι κάτι, το οποίο ένας
ιμπεριαλιστής το δημιουργεί μόνος του. Από εκεί και πέρα η εξέλιξη ήταν
η γνωστή. Η Τουρκία, ως νόμιμη προστάτιδα δύναμη, εισέβαλε στην Κύπρο
και θεωρητικά πήρε μόνον αυτό το οποίο "δικαιούνταν" ως ποσοστό επί του
νησιού. Αυτός, ο οποίος έχασε, ήταν οι Έλληνες και οι Βρετανοί. Γιατί;
Γιατί οι Έλληνες, εφόσον οι Τούρκοι πήραν ό,τι "δικαιούνταν", έπρεπε να
πάρουν κι αυτοί το αντίστοιχο. Η "πράσινη γραμμή" έπρεπε να γίνει
ελληνοτουρκικό σύνορο και να τελειώνει η υπόθεση μεταξύ των νόμιμων
διεκδικητών. Να μοιραστεί το νησί μεταξύ των εθνών που το κατοικούσαν
και να φύγουν οι ξένοι κατακτητές.
Αυτό όμως δεν συνέφερε τους
Βρετανούς, αλλά ούτε και τους Αμερικανούς, γιατί θα έφευγαν καί οι δύο
από το μοιρασμένο πλέον νησί. Τι έκαναν; Το ελληνικό μέρος το ονόμασαν
κράτος της "ελεύθερης" Κύπρου. Γιατί; Για να το βάζουν να καταγγέλλει
την "εισβολή" και άρα να νομιμοποιεί καί τους δύο στο νησί. Να
νομιμοποιεί τους Βρετανούς σαν "προστάτιδα" δύναμη, αλλά να νομιμοποιεί
και τους Αμερικανούς, οι οποίοι μέχρι τότε δεν είχαν καθόλου πρόσβαση
σ' αυτό …Ν

Omg katevato...Xara sto kouragio sou...