Τα Βήματα.

Θα ήθελα να σας πω κι εγώ μια προσωπική μου εμπειρία. Ήταν όταν ήμουνα δημοτικό. Είχα κοιμηθεί στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου και σηκώθηκα κατά τις 5 να πάω στο μπάνιο. Τυχαίνει να έχουν δύο, ένα στον 2ο όροφο και ένα στο ισόγειο, κι εγώ πήγα στο ισόγειο επειδή στο άλλο ήταν ο παππούς. Μετά από κάνα δεκάλεπτο άκουσα κάτι βήματα έξω από την πόρτα. Δεν έδωσα στην αρχή σημασία γιατί νόμιζα ότι μάλλον ήμουν από τον ύπνο και νόμιζα ότι τα άκουσα. Τα βήματα όμως όλο και πλησίαζαν προς την πόρτα και άρχισα να διακρίνω ότι έμοιαζε σαν κάποιος να περπατούσε ξυπόλητος και ακουγότανε μια βαριά ανάσα. Πρώτη φορά στην ζωή μου είχα φοβηθεί τόσο. Άρχισα να φωνάζω να έρθει κάποιος κάτω. Τότε τα βήματα απομακρύνονταν. Ανακουφίστηκα και μάλλον δεν με άκουσε κανένας γιατί κοιμόντουσαν. Να όμως μετά από 2 με 3 λεπτά άκουγα πάλι τα ίδια και αυτή την φορά ένιωθα λες και ήταν ακριβώς έξω από την πόρτα και ήταν έτοιμος να την ανοίξει. Αμέσως φωνάζω τον παππού και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα, έμεινα λέω πάει τελείωσα, ευτυχώς αυτή την φορά ήταν ο παππούς. Με ρώτησε τι έγινε άλλα όταν του είπα δεν με πίστεψε. Αλλά εγώ πιστεύω μάλλον κάποιο φάντασμα πρέπει να ήταν γιατί και η περιοχή εκεί το ’40 ήταν ομαδικό νεκροταφείο και μετά χτίστηκε από πάνω η συνοικία. Ευχαριστώ που μου δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστώ την εμπειρία μου. Σχόλια δεκτά.