Τα κέρατα.

Καλημέρα σε όλους. Είναι 4 μέρες που διαβάζω τις εμπειρίες και οφείλω να ομολογήσω ότι έχω πάθει πλάκα με μερικές από αυτές. Είμαι γενικά άτομο που πιστεύει πολύ στα παράξενα φαινόμενα και στις παρουσίες, για αυτό θα σας διηγηθώ κάτι που έπαθα μια μέρα τα ξημερώματα. Ο αδερφός μου από το 2001 σπούδαζε στην Αμερική και έτσι περίμενα πως και πως να έρθουν τα Χριστούγεννα και ο Μάιος που κλείνουν τα πανεπιστήμια για καλοκαίρι για να τον δω. Πραγματικά η πολυπόθητη μέρα έφτασε και αφού γυρίσαμε από το Ελευθέριος Βενιζέλος φάγαμε όλοι μαζί, τα είπαμε, και το βράδυ αργά ξαπλώσαμε και μιλούσαμε. Ο αδερφός μου λόγω του τζετ λαγκ που είχε πάθει κοιμήθηκε νωρίς. Το ίδιο και εγώ. Βλέπω λοιπόν στον ύπνο μου ότι βρισκόμουν στην κουζίνα του σπιτιού μου που είναι αρκετά μεγάλη, μαζί με την θεία μου και την μαμά μου. Ήμουν απέναντι ακριβώς από το ψυγείο μας, στο οποίο στεκόντουσαν η μάνα μου και η θεία μου. Δίπλα στο ψυγείο είναι ο τοίχος. Εγώ κρατούσα δυο γυάλινα ποτήρια σαν δισκοπότηρα και ξαφνικά άκουσα στον ύπνο μου να με φωνάζει ο σατανάς τρεις φορές. Θυμάμαι σαν να είναι τώρα τον φόβο που ένιωσα μέσα στον ύπνο μου. Εκείνη την στιγμή χωρίς να ξέρω που βρίσκεται, πετάω τα ποτήρια τα γυάλινα στο σημείο του τοίχου που άκουγα την φωνή και με το που φτάνουν τα ποτήρια εκεί μένουν όρθια σαν να τα κρατούσαν δύο χέρια. Εκείνη την ώρα ξύπνησα και ένιωθα ένα απίστευτο βάρος, κάποιον να είναι πάνω μου. Άρχισα να λέω από μέσα μου ότι προσευχή ήξερα, γιατί ένιωθα πως υπάρχει κάποιος δίπλα μου. Μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο ηρέμησα και μπόρεσα να ανασηκωθώ και να πιάσω μια μικρή εικόνα που είχα δίπλα στον υπολογιστή μου. Ένιωθα περίεργα και σκέφτηκα να σηκωθώ να κάνω ένα τσιγάρο να ηρεμήσω, εννοείται με την εικονίτσα μέσα στην παλάμη μου αφού τα είχα δει όλα πριν. Πραγματικά σηκώνομαι, πάω στο μπάνιο, και μετά κάθομαι αντικριστά από τον τοίχο που είχα δει στον ύπνο μου. Κρατώντας πάντα την εικόνα άναψα ένα τσιγάρο και προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε γίνει. Κάποια στιγμή που είχα ηρεμήσει τελείως, αφήνω την εικονίτσα στο τραπεζάκι και ετοιμάζομαι να σβήσω το τσιγάρο και να πάω να ξαπλώσω. Όση ώρα κάπνιζα και κρατούσα την εικόνα ναι μεν ήμουν ταραγμένη αλλά όλα ήταν φυσιολογικά χωρίς να νιώθω τίποτα περίεργο εκτός από την ανάσα του Καίσαρ που κοιμόταν στην κουζίνα (ένα ντόπερμαν που έχουμε). Με το που έσβησα το τσιγάρο ένιωσα σαν κάποιος να μου έλεγε να σηκώσω το κεφάλι μου και να κοιτάξω στον τοίχο. Σηκώνοντας το κεφάλι μου βλέπω στο ίδιο ακριβώς σημείο που είχαν σταματήσει στο όνειρό μου τα γυάλινα ποτήρια δύο κέρατα μαύρα σχηματισμένα. Είχα πάθει σοκ, πίστευα ότι έβλεπα ότι ήθελα. Κλείνω τα μάτια μου, τα ανοίγω ξανά και πάλι το ίδιο. Είχα μείνει στήλη άλατος. Κουνάω σιγά σιγά το χέρι μου και προσπαθούσα να πιάσω την εικόνα. Κάποια στιγμή τα κατάφερα και αρχίζω να λέω πάλι το πάτερ ημών και κλείνω τα μάτια μου. Όταν τα άνοιξα δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Ούτε εγώ ξέρω πως πέρασε εκείνο το βράδυ. Την επόμενη μέρα το πρωί όταν κάθισα να πιω καφέ με την μαμά μου και την γιαγιά μου, πριν φύγω για την σχολή, το πρόσωπό μου έδειχνε ότι δεν ήμουν καλά. Αμέσως με ρωτάει η μαμά μου τι έχω και βάζω τα κλάματα. Της είπα τι έγινε και είχε μείνει άφωνη. Η γιαγιά μου όμως έμεινε να με κοιτάει. Μου λέει γιατί δεν ήρθες να με ξυπνήσεις; εγώ συνέχισα να κλείω όλο και περισσότερο. Μετά από μέρες μου είπε ότι το ίδιο βράδυ στον ύπνο της τον είχε δει (τον έξω από δω) μέσα στο δωμάτιο της μαμάς μου και το μόνο που της είπε ήταν: με αυτά που κάνεις θα με κάψεις. Η γιαγιά μου είναι άνθρωπος που λιβανίζει, ανάβει κεράκια και γενικά πιστεύει χωρίς να είναι προσκολλημένη στην εκκλησία. Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά αυτό που έζησα ήταν κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω. Το θέμα είναι ότι οι επισκέψεις συνεχίστηκαν αλλά αυτό θα σας το πω μια άλλη φορά.