Παράλληλες διαστάσεις

Δεν είναι μόνο οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας εκείνοι που διψούν
για την ανακάλυψη νέων διαστάσεων και παράλληλων κόσμων. Οι ίδιοι οι
επιστήμονες θεωρούν ότι πιθανότατα ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε
προφέρει πολλά ακόμα πράγματα προς εξερεύνηση.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάποιοι θεωρητικοί κοιτάζουν μάλιστα προς την
κατεύθυνση της πιθανότητας ύπαρξης παράλληλων κόσμων, μόνο και μόνο
όμως ως μιας κάποιας λύσης στα αδιέξοδα που τους θέτουν ορισμένα
επιστημονικά προβλήματα. Θα βρούμε θεωρίες για παράλληλα σύμπαντα
κυρίως σε δυο επιστημονικούς χώρους, σ' εκείνον της κβαντικής φυσικής
και σ' εκείνον της κοσμολογίας.

Ένας από τους βασικότερους νόμους της κβαντικής μηχανικής είναι ότι οι
ίδιες αιτίες δεν προκαλούν πάντοτε και υποχρεωτικά τα ίδια
αποτελέσματα. Σε κάποια πειράματα της κβαντικής φυσικής, ένα
άτομο (ηλεκτρόνιο, φωτόνιο) μπορεί να "αποφασίσει" για παράδειγμα να
πάει αριστερά ή δεξιά. Έτσι, ενώ οι αρχικές συνθήκες μπορεί να
είναι απολύτως οι ίδιες, είναι αδύνατο να προβλέψουμε την κατεύθυνση
που θα πάρει.

Η επιλογή μιας εκ των δυο κατευθύνσεων εξαρτάται
ολοκληρωτικά από την τύχη. Αυτό το φαινόμενο μελετήθηκε
εκτενέστατα από την επιστημονική κοινότητα και πολλοί ήταν εκείνοι που
πρότειναν τις προσωπικές τους θεωρίες προκειμένου να εξηγήσουν, αλλά
κυρίως για να αποτρέψουν αυτήν την ανεπιθύμητη παρέμβαση της τύχης.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]





Το 1957, ο φυσικός Hugh Everett III θα προτείνει μια περίεργη
θεωρία: δεν υπάρχει παράγοντας τύχη, διότι το άτομο πήρε και τις
δυο κατευθύνσεις. Στον "δικό μας" κόσμο κινήθηκε προς τ' αριστερά
και σε κάποιον "άλλον" κόσμο, κινήθηκε προς τα δεξιά.

Υπάρχει λοιπόν
σύμφωνα με τη θεωρία αυτή ένας πολλαπλασιασμός παράλληλων κόσμων,
σχηματίζοντας νέες διακλαδώσεις που τείνουν στο άπειρο, κάθε φορά που
ένα άτομο οφείλει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλαπλές επιλογές. Όπως
έλεγε ο φυσικός Paul Davies, είναι μια θεωρία που κάνει οικονομία σε
υποθέσεις, κοστίζει όμως σε κόσμους ("cheap on assumptions, but
expensive on universes!")...

Η δεύτερη θεωρία για τους παράλληλους κόσμους μας έρχεται από την
κοσμολογία. Σύμφωνα με την κλασσική θεωρία του Big Bang, το
σύμπαν γεννήθηκε από ένα σημείο, μια κουκίδα, όπου οτι,δήποτε περιέχει
ήταν συμπυκνωμένο σε έναν όγκο μηδενικό. Όμως, τι υπήρχε στην
πραγματικότητα πριν από το Big Bang. Σύμφωνα πάντα με την
κλασσική εξήγηση, δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Ούτε ο χρόνος ούτε
και ο τόπος δεν υπήρχαν. Και οι δυο αυτές διαστάσεις εμφανίστηκαν
ταυτόχρονα με τη δημιουργία του σύμπαντος.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]





Παρ' όλ' αυτά, κάποιοι
αστροφυσικοί εξέφρασαν την υπόθεση ότι το Big Bang μας ήταν ίσως μια
"φούσκα" που γεννήθηκε μέσα σε ένα είδος "κοσμικού σαπουνοαφρού". Τότε, το σύμπαν μας δεν είναι ένα και μοναδικό. Άλλα σύμπαντα,
όπου οι νόμοι της φυσικής είναι ίσως πολύ διαφορετικοί από τους δικούς
μας, ξεπήδησαν πιθανότατα μέσα απ' αυτόν το σαπουνοαφρό.

Δυστυχώς, τόσο στην περίπτωση των κβαντικών κόσμων όσο και σ' εκείνον
των κοσμολογικών "φουσκών", φαίνεται ότι, εξ ορισμού, είναι τελείως
αδύνατο να ανιχνεύσουμε κάποια πληροφορία σχετικά μ' αυτά τα παράλληλα
σύμπαντα. Ίσως να υπάρχουν και να μην το μάθουμε ποτέ, ίσως
απλούστατα να μην υπάρχουν καθόλου. Είναι αδύνατο να το
πούμε. Οι περισσότεροι ερευνητές, διαλέγουν απλούστατα τη δεύτερη
πιθανότητα...