το Ποτηρακι

Ηταν 1 η ωρα το βραδι..Ειχαμε μολις γυρισει σπιτι ενος φιλου..6 ατομα και σκεφτηκαμε να παιξουμε το “Ποτηρακι” να δουμε πως ειναι..Ο φιλος μας,μας ειχε προειδοποιησει να μην το κανουμε ποσες φορες.Η περιεργια ομως μας εφαγε.Ειχαμε βαλει και βιντεοκαμερα με ειδικο φιλτρο να κοιταει στο τραπεζι για να αποδειξουμε οτι εινα αληθεια.Υπηρχε και ο σκυλος του παιδιου μεσα στο σπιτι(κοιμοταν σε μια γωνια).Αφου τα στισαμε ολα κανει ο φιλος μας την πρωτη ερωτηση..”Εισαι εδω πνευμα?”..Μετα απο 6 δευτερα το ποτηρακι με καποιες κινησεις πηγε στα γραμματα και σχηματισε την λεξη ναι.Εγω χεστηκα πανω μου(συγγνωμη για την εκφραση).Ολοι τρομαξαμε…Το παιχνιδι ειχε παρει σοβαρη μορφη…Αρχισαμε ενας ενας να του κανουμε ερωτησεις με την προυποθεση οτι δεν θα ρωτησουμε κατι επικινδυνα και ειδικα κατι που να αφορα το ΜΕΛΛΟΝ..Το ρωτησαμε απο που ηταν και μας ειπε απο Καστορια νομιζω.Ρωτησαμε πως πεθανε και μας ειπε πως κρεμαστηκε το 1876..Γενικα ανοιξαμε μια συζητηση..Εντομεταξυ ο σκυλος πηγαινε πανω κατω..(Εχω ακουσει οτι τα σκυλια και γενικοτερα τα ζωα μπορουν και βλεπουν τα πνευματα…δεν μπορω να αποδειξω οτι αληθευει).Η κασσετα ακομη βιντεοσκοπουσε..Σε καποια φαση εκανα την ερωτηση..”Τι πνευμα εισαι καλο η κακο?” και μας ειπε…….”Κακο”…Σταματησαμε για λιγο…μεχρι που ακουστηκε η χειροτερη ερωτηση που θα μπορουσε να γινει…”Δειξε μας την δυναμη σου”…Περασαν 3 δευτερα και εσπασαν τα τζαμια απο ολο το σπιτι…τα παραθηρα και οι πορτες ανοιγοκλειναν…ολα τα γραμματα και οι αριθμοι ειχαν εξαφανιστει…περασαν 5 λεπτα οπου τα ειχαμε δει ολα μεχρι που ειδαμε το ποτηρι να σηκωνεται σε ενα υψος μισο μετρο κατω απο την λαμπα του σαλονιου και να εκτινασεται στον τοιχο οπου και εσπασε…
η κασετα ειχε λιωσει μεσα στην καμερα..Αυτος που τα ειδε ολα ηταν ενας αλλος φιλος που καθως γινοταν ο πανικος ειδε πισω απο την καμερα…Ειδε την οψη του πνευματος..Ηταν οπως το περιεγραψε μετα απο 3 βδομαδες που ηταν και ειμασταν παλι καλα,ενα πραγμα σαν σωμα που αιορουταν στον αερα με ανοιχτα τα χερια και τα ποδια και το ολο αυτο που φορουσε χανοντουσαν προς τα πισω..σαν να το τραβουσε κατι…
Καθε βραδι μετα το περιστατικο..ολοι ειχαμε τον ιδιο εφιαλτη για 2 βδομαδες…ερχοταν μια μορφη οπως αυτο που μας ειχε περιγραψει το παιδι που το ειδε και μας ελεγε…”Θα σας περιμενω..”…
απο afroula